केपी शर्मा ओली, नेपालको राजनीतिक इतिहासमा एक जटिल र विवादास्पद व्यक्तित्व हुन्। हालसालै उनले दिएको अभिव्यक्ति, जसमा उनले राजा फर्काउने र मन्त्री प्रधानमन्त्री बन्ने आकांक्षा राख्नेहरूलाई पशुपतिको बाँदरसँग तुलना गरे, जसले राष्ट्रिय राजनीतिमा ठूलो तरंग पैदा गरेको छ। यो अभिव्यक्ति उनको राजनीतिक शैली, अहंकार, र अरूको विचारलाई सम्मान नगर्ने प्रवृत्तिको एक ज्वलन्त उदाहरण हो। यस लेखमा, ओलीका यस्ता विवादास्पद अभिव्यक्ति र समग्र राजनीतिक शैलीलाई समेटेर १२ वटा प्रमुख आलोचनात्मक बुँदाहरू प्रस्तुत गरिएको छ, जसमा उनको शैक्षिक पृष्ठभूमि र राजनीतिक यात्राका केही विवादास्पद पक्षहरूलाई पनि समेटिएको छ:
१. लोकतान्त्रिक मूल्यमान्यताको उपहास:
ओलीको अभिव्यक्तिले लोकतान्त्रिक मूल्यमान्यताको ठाडो उल्लङ्घन गरेको छ। लोकतन्त्रमा सबै नागरिकलाई आफ्नो विचार व्यक्त गर्ने र राजनीतिक आकांक्षा राख्ने अधिकार हुन्छ। राजा फर्काउने वा मन्त्री प्रधानमन्त्री बन्ने चाहना राख्नु कुनै अपराध होइन। ओलीले यसरी सार्वजनिक रूपमा कसैको राजनीतिक विचारलाई तुच्छ ठान्दै अपमान गर्नुले उनमा लोकतान्त्रिक संस्कारको कमी देखाउँछ। उनले फरक मत राख्नेहरूलाई होच्याएर आफ्नो एकलौटी विचारलाई मात्रै महत्त्व दिएको स्पष्ट हुन्छ।
२. अहंकार र आत्मकेन्द्रित प्रवृत्ति:
यो अभिव्यक्ति ओलीको अहंकार र आत्मकेन्द्रित प्रवृत्तिको परिचायक हो। उनले आफूलाई सर्वेसर्वा ठान्ने र अरूको राजनीतिक हैसियतलाई कम आँक्ने गरेको देखिन्छ। आफूले मात्रै सही सोच्न सक्छु र अरू सबै भ्रममा छन् भन्ने उनको मानसिकताले स्वस्थ राजनीतिक बहसलाई अवरुद्ध गर्छ। यो अभिव्यक्तिले उनमा रहेको ‘म नै ठूलो’ भन्ने भावनालाई दर्शाउँछ, जसले गर्दा उनी अरूको सुझाव र आलोचनालाई स्वीकार गर्न सक्दैनन्।
३. असहिष्णुता र अरूको विचारलाई अनादर:
ओलीले अरूको विचारलाई पटक्कै सम्मान नगरेको यो अभिव्यक्तिबाट प्रष्ट हुन्छ। उनले फरक राजनीतिक आस्था राख्नेहरूलाई तल्लो स्तरको उपमा दिएर उनीहरूको अपमान गरेका छन्। एक जिम्मेवार राजनीतिकर्मीले सबैको विचारलाई सुन्न र त्यसको सम्मान गर्नुपर्छ, तर ओलीले यहाँ असहिष्णुता र अनादर प्रदर्शन गरेका छन्। यसले राजनीतिक ध्रुवीकरणलाई बढावा दिन्छ र राष्ट्रिय एकतामा खलल पुर्याउँछ।
४. गैरजिम्मेवार र उत्तेजक अभिव्यक्ति:
प्रधानमन्त्री जस्तो गरिमामय पदमा बसेर यस्तो गैरजिम्मेवार र उत्तेजक अभिव्यक्ति दिनुले ओलीको राजनीतिक अपरिपक्वतालाई दर्शाउँछ। उनको यो भनाइले समाजमा नकारात्मक सन्देश प्रवाह गरेको छ र विभिन्न राजनीतिक आस्था राख्ने मानिसहरूबीच द्वेष सिर्जना गर्न सक्छ। एक राष्ट्रिय नेताले सधैं संयमित र जिम्मेवारपूर्ण भाषा प्रयोग गर्नुपर्छ, तर ओलीको अभिव्यक्ति त्यसको विपरीत छ।
५. राजनीतिक संवाद र सहमतिको अभाव:
ओलीको यो शैलीले राजनीतिक संवाद र सहमतिको वातावरणलाई कमजोर बनाउँछ। जब एक नेताले आफ्ना विरोधीहरूलाई यसरी अपमान गर्छ, तब स्वस्थ राजनीतिक छलफलको सम्भावना कम हुन्छ। उनले सबैलाई समेटेर अघि बढ्नुको सट्टा विभाजनकारी रेखा कोर्ने काम गरेका छन्। यसले राष्ट्रिय मुद्दाहरूमा सहमति जुटाउन कठिनाइ उत्पन्न गर्छ।
६. व्यक्तिगत आक्रमण र तल्लो स्तरको राजनीति:
राजनीतिक आलोचना स्वस्थ हुनुपर्छ, तर ओलीले यहाँ व्यक्तिगत आक्रमण र तल्लो स्तरको राजनीति प्रदर्शन गरेका छन्। कसैको राजनीतिक आकांक्षालाई बाँदरसँग तुलना गर्नु आपत्तिजनक र निन्दनीय छ। यसले राजनीतिक बहसको स्तरलाई गिराउँछ र युवा पुस्तालाई राजनीतिप्रति वितृष्णा जगाउन सक्छ।
७. शक्ति र पदको दुरुपयोग:
ओलीले आफ्नो शक्ति र पदको दुरुपयोग गर्दै विपक्षीहरूलाई होच्याउने र दबाउने प्रयास गरेको देखिन्छ। प्रधानमन्त्री जस्तो उच्च ओहोदामा बसेको व्यक्तिले सबैलाई समान व्यवहार गर्नुपर्छ, तर ओलीले यहाँ आफ्नो शक्ति प्रदर्शन गर्दै अरूलाई अपमानित गरेका छन्। यो कार्यले शक्ति पृथकीकरणको सिद्धान्त र लोकतान्त्रिक मर्यादालाई उल्लङ्घन गर्छ।
८. जनताको भावनाको अनादर:
राजा फर्काउने वा नयाँ नेतृत्वको खोजी गर्ने आवाजहरू समाजमा उठिरहेका छन्। ओलीले ती आवाजहरूलाई सुन्न र सम्बोधन गर्नुको सट्टा त्यसलाई तुच्छ ठान्नुले जनताको भावनाको अनादर गरेको देखिन्छ। एक नेताले जनताको चाहना र भावनालाई बुझेर त्यस अनुसारको दृष्टिकोण राख्नुपर्छ, तर ओलीले यहाँ जनमतलाई बेवास्ता गरेको स्पष्ट हुन्छ।
९. राष्ट्रिय एकतामा चुनौती:
ओलीको यस्तो विभाजनकारी अभिव्यक्तिले राष्ट्रिय एकतामा चुनौती थप्न सक्छ। जब एक राष्ट्रिय नेताले नै समाजका विभिन्न वर्ग र आस्था राख्नेहरूलाई अपमान गर्छ, तब त्यसले सामाजिक सद्भाव र एकतालाई कमजोर बनाउँछ। उनले सबै नेपालीलाई एकताबद्ध गर्ने प्रयास गर्नुको सट्टा विभाजनकारी नीति अँगालेको देखिन्छ।
१०. माफी र पश्चात्तापको अभाव:
आफ्नो विवादास्पद अभिव्यक्तिको लागि ओलीले अहिलेसम्म कुनै माफी वा पश्चात्ताप व्यक्त गरेका छैनन्। यसले उनको अहंकार र आफ्नो गल्ती स्वीकार नगर्ने प्रवृत्तिलाई दर्शाउँछ। एक जिम्मेवार नेताले आफ्नो गलत कदमको लागि माफी माग्नुपर्छ र भविष्यमा त्यस्ता गल्ती नदोहोर्याउने प्रतिबद्धता जनाउनुपर्छ।
११. वैचारिक अस्पष्टता र अस्थिरता:
ओलीका अभिव्यक्तिहरूमा वैचारिक अस्पष्टता र अस्थिरता पनि देखिन्छ। कहिले उनी राष्ट्रियताको चर्को कुरा गर्छन् भने कहिले लोकतान्त्रिक मूल्यमान्यतालाई उपहास गर्छन्। उनको यो अस्थिरताले उनको राजनीतिक विश्वसनीयतामाथि प्रश्न खडा गर्छ। एक नेतामा स्पष्ट विचारधारा र अडान हुनु आवश्यक छ, तर ओलीमा त्यसको कमी देखिन्छ।
१२. शैक्षिक पृष्ठभूमि र राजनीतिक यात्राका विवादास्पद पक्षहरू:
ओलीको शैक्षिक पृष्ठभूमिमा पनि प्रश्नचिह्नहरू उठेका छन्। उनले ८ कक्षा मात्र पढेको भन्ने कुरा सार्वजनिक भएको छ। अर्कोतिर, १४ वर्षसम्म व्यक्ति हत्याको आरोपमा जेल बसेका व्यक्ति पनि प्रधानमन्त्री बनेका छन्। ओलीको यही शैलीका कारण उनको पार्टीमा विभाजन आएको छ। यस्तो अवस्थामा पनि उनले यस्तो भाषा प्रयोग गर्नुले उनको राजनीतिक विचलनलाई दर्शाउँछ।
अन्त्यमा, केपी शर्मा ओलीको यो अभिव्यक्ति उनको राजनीतिक जीवनमा एक कालो धब्बाको रूपमा रहनेछ। यसले उनको अहंकार, असहिष्णुता र लोकतान्त्रिक मूल्यमान्यताप्रतिको उदासीनतालाई उदाङ्गो पारेको छ। एक जिम्मेवार नेताको रूपमा उनले यस्ता अभिव्यक्तिबाट बच्नुपर्छ र सबैको विचारलाई सम्मान गर्ने संस्कार विकास गर्नुपर्छ। अन्यथा, उनको यो शैलीले नेपालको राजनीतिक वातावरणलाई थप दूषित बनाउनेछ।
.jpg)
0 comment